ರೋಗಕ್ಕೆ ಔಷಧವಿದೆ, ವಿಧಿಗೆ ಔಷಧವಿದೆಯೇ? – ತಮಿಳು ಗಾದೆ

ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಂದರ್ಭ

ಈ ತಮಿಳು ಗಾದೆಯು ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿನ ಆಳವಾದ ತಾತ್ವಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ವಿಧಿ ಅಥವಾ ಕರ್ಮದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯು ಅನೇಕ ಭಾರತೀಯರು ಜೀವನದ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ.

ಔಷಧವು ಮಾನವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮತ್ತು ಜೀವನದ ಕೆಲವು ಅಂಶಗಳ ಮೇಲಿನ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ.

ಭಾರತೀಯ ಸಂಪ್ರದಾಯದಲ್ಲಿ, ವಿಧಿಯನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ಅಥವಾ ಕಾರ್ಮಿಕವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ನಂಬಿಕೆಯು ಹಿಂದೂ ಮತ್ತು ಬೌದ್ಧ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಗಳಿಂದ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಬಂದಿದೆ.

ಅನೇಕ ಭಾರತೀಯರು ವಿಧಿಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದನ್ನು ಸಮತೋಲನಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಪರಿಹಾರಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಯಾರಾದರೂ ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗದ ಸಂದರ್ಭಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿದಾಗ ಈ ಗಾದೆಯನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕಷ್ಟಕರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲು ಯುವ ಜನರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಹಿರಿಯರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಈ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಇದು ಸಮರ್ಪಣೆಯನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ ಆದರೆ ನಿಯಂತ್ರಿಸಬಹುದಾದ ವಿಷಯಗಳ ಮೇಲೆ ಗಮನ ಹರಿಸಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತದೆ.

“ರೋಗಕ್ಕೆ ಔಷಧವಿದೆ, ವಿಧಿಗೆ ಔಷಧವಿದೆಯೇ?” ಅರ್ಥ

ಈ ಗಾದೆಯು ರೋಗವನ್ನು ಔಷಧದಿಂದ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ವಿಧಿ ಅಥವಾ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಯಾವುದೇ ಪರಿಹಾರದ ಮೂಲಕ ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ಮಾನವ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಮೀರಿದ ಸಂದರ್ಭಗಳ ಸ್ವೀಕಾರವನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ.

ಯಾರಾದರೂ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕಾರ್ಯಕ್ಷಮತೆಯ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಉದ್ಯೋಗವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ ಇದು ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ. ಒಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯು ಒಂದೇ ಅಂಕದ ವ್ಯತ್ಯಾಸದಿಂದಾಗಿ ಪ್ರವೇಶವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಯೋಜನೆಯ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ವ್ಯಾಪಾರವು ವಿಫಲವಾಗಬಹುದು.

ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು ಬಾಹ್ಯ ಶಕ್ತಿಗಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಹೇಗೆ ಅತಿಕ್ರಮಿಸುತ್ತವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತವೆ.

ಈ ಗಾದೆಯು ನಿಯಂತ್ರಿಸಬಹುದಾದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಈಗಾಗಲೇ ಸಂಭವಿಸಿದ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗದ ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ಸಂಬೋಧಿಸುತ್ತದೆ.

ಜ್ಞಾನವು ಪರಿಹರಿಸಬಹುದಾದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರ ವಿಧಿಯ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದರಲ್ಲಿದೆ. ಇದು ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗದ ವಿಷಯಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಜನರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಮೂಲ ಮತ್ತು ವ್ಯುತ್ಪತ್ತಿ

ಈ ಗಾದೆಯು ತಮಿಳು ಜಾನಪದ ಜ್ಞಾನ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ತಮಿಳು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯು ವಿಧಿ ಮತ್ತು ಸ್ವತಂತ್ರ ಇಚ್ಛೆಯನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸುವ ದೀರ್ಘ ತಾತ್ವಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಕೃಷಿ ಸಮುದಾಯಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ತಮ್ಮ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಮೀರಿದ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಹವಾಮಾನ ಮತ್ತು ಬೆಳೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದವು.

ಈ ಮಾತು ಪೀಳಿಗೆಗಳಾದ್ಯಂತ ಮೌಖಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಮೂಲಕ ಹಸ್ತಾಂತರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿರಬಹುದು. ಹಿರಿಯರು ಜೀವನದ ವಾಸ್ತವಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯುವ ಜನರಿಗೆ ಕಲಿಸಲು ಅಂತಹ ಗಾದೆಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ತಮಿಳು ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ಜಾನಪದ ಹಾಡುಗಳು ಆಗಾಗ್ಗೆ ವಿಧಿ ಮತ್ತು ಸ್ವೀಕಾರದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸುತ್ತವೆ.

ಈ ಗಾದೆಯು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಮಾನವ ಅನುಭವವನ್ನು ಸಂಬೋಧಿಸುವುದರಿಂದ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದೆ. ಎಲ್ಲೆಡೆ ಜನರು ತಮ್ಮ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಪ್ರಯತ್ನಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಸರಳ ಔಷಧ ರೂಪಕವು ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಮಟ್ಟಗಳಾದ್ಯಂತ ತಕ್ಷಣವೇ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ತಾಂತ್ರಿಕ ಪ್ರಗತಿಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಅನಿಶ್ಚಿತತೆಯು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಉಳಿದಿರುವ ಆಧುನಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇದರ ಪ್ರಸ್ತುತತೆ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ.

ಬಳಕೆಯ ಉದಾಹರಣೆಗಳು

• ಸ್ನೇಹಿತನಿಂದ ಸ್ನೇಹಿತನಿಗೆ: “ಅವನು ಐವತ್ತು ಉದ್ಯೋಗಗಳಿಗೆ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸಿದನು ಆದರೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ – ರೋಗಕ್ಕೆ ಔಷಧವಿದೆ, ವಿಧಿಗೆ ಔಷಧವಿದೆಯೇ?.”
• ತರಬೇತುದಾರನಿಂದ ಸಹಾಯಕನಿಗೆ: “ಅವಳು ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಕಠಿಣವಾಗಿ ತರಬೇತಿ ಪಡೆಯುತ್ತಾಳೆ ಆದರೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಎರಡನೆಯವಳಾಗಿ ಮುಗಿಯುತ್ತಾಳೆ – ರೋಗಕ್ಕೆ ಔಷಧವಿದೆ, ವಿಧಿಗೆ ಔಷಧವಿದೆಯೇ?.”

ಇಂದಿನ ಪಾಠಗಳು

ಈ ಜ್ಞಾನವು ಇಂದು ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ ಏಕೆಂದರೆ ಜನರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗದ ಫಲಿತಾಂಶಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುತ್ತಾ ತಮ್ಮನ್ನು ದಣಿದಿರುತ್ತಾರೆ. ಆಧುನಿಕ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯು ನಿಯಂತ್ರಣ ಮತ್ತು ಸ್ವಯಂ-ನಿರ್ಣಯವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವಾಸ್ತವಿಕವಾಗಿ.

ನಿಜವಾದ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು ಒತ್ತಡವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಬಹುದು ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಉತ್ಪಾದಕವಾಗಿ ಮರುನಿರ್ದೇಶಿಸಬಹುದು.

ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಪ್ರಯತ್ನಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಸಂಬಂಧವು ಕೊನೆಗೊಂಡಾಗ, ಸ್ವೀಕಾರವು ಗುಣಪಡಿಸುವಿಕೆಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಆರ್ಥಿಕ ಕುಸಿತದಿಂದ ವ್ಯಾಪಾರ ಹಿನ್ನಡೆಯ ನಂತರ, ಉದ್ಯಮಿಗಳು ಹೊಸ ಅವಕಾಶಗಳ ಮೇಲೆ ಮರುಗಮನ ಹರಿಸಬಹುದು.

ಮುಖ್ಯವಾದುದು ತುಂಬಾ ಬೇಗ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡುವುದು ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಅಂತಿಮತೆಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದರ ನಡುವೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು.

ತಮ್ಮ ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿ ಏನು ಉಳಿದಿದೆ ಎಂದು ಕೇಳುವ ಮೂಲಕ ಜನರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗದ ಹಿಂದಿನ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ದುಃಖಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿದ ಶಕ್ತಿಯು ಪ್ರಸ್ತುತ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿಂದ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಬರಿದುಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಈ ಜ್ಞಾನವು ಎಲ್ಲಾ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಲ್ಲಿ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯ ಸೋಲನ್ನು ಅಲ್ಲ, ಆದರೆ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರದ ಸ್ವೀಕಾರವನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತದೆ.